驕陽(yáng)

詞語(yǔ)解釋
驕陽(yáng)[ jiāo yáng ]
⒈ ?酷烈的陽(yáng)光。
例頭頂驕陽(yáng)。
英blazing sun;
引證解釋
⒈ ?猛烈的陽(yáng)光。
引唐 李白 《感時(shí)留別從兄徐王延年從弟延陵》詩(shī):“驕陽(yáng)何火赫,海水爍龍龜。”
《明史·王家屏傳》:“今驕陽(yáng)爍石,小民愁苦之聲殷天震地,而獨(dú)未徹九閽。”
茅盾 《秋收》三:“夜來(lái)露水是有的,稻比白天在驕陽(yáng)下稍稍顯得青健。”
國(guó)語(yǔ)辭典
驕陽(yáng)[ jiāo yáng ]
⒈ ?強(qiáng)烈逼人的陽(yáng)光。
引唐·李白〈感時(shí)留別從兄徐王延年從弟延陵〉詩(shī):「驕陽(yáng)何太赫,海水爍龍龜。」
唐·杜甫〈阻雨不得歸瀼西甘林〉詩(shī):「三伏適已過(guò),驕陽(yáng)化為霖。」
近炎陽(yáng)
分字解釋
※ "驕陽(yáng)"的意思解釋、驕陽(yáng)是什么意思由飛鳥成語(yǔ)網(wǎng)- 成語(yǔ)大全-成語(yǔ)故事-成語(yǔ)接龍-成語(yǔ)造句-成語(yǔ)出處漢語(yǔ)詞典查詞提供。
相關(guān)詞語(yǔ)
- shěn dōng yáng沈東陽(yáng)
- yáng chūn陽(yáng)春
- yáng guāng陽(yáng)光
- tài yáng太陽(yáng)
- ōu yáng歐陽(yáng)
- jiāo dù驕妒
- jiāo cái驕才
- lǐ dōng yáng李東陽(yáng)
- dāng yáng當(dāng)陽(yáng)
- yáng wù陽(yáng)物
- jiāo ào驕傲
- jiāo cāi驕猜
- yáng píng陽(yáng)平
- yáng liáo陽(yáng)燎
- hóng yáng紅陽(yáng)
- zǒu yáng走陽(yáng)
- jiāo yú驕愚
- yáng jiě yīn dú陽(yáng)解陰毒
- xiōng jiāo兇驕
- yáng rì陽(yáng)日
- yáng xù陽(yáng)旭
- yáng zhǐ陽(yáng)址
- sān yáng kāi tài三陽(yáng)開泰
- yīn yáng陰陽(yáng)
- suì yáng歲陽(yáng)
- zhuàng yáng壯陽(yáng)
- jiè jiāo jiè zào戒驕戒躁
- bǎi liù yáng jiǔ百六陽(yáng)九
- hěn jiāo狠驕
- jiāo yì驕易
- xún yáng潯陽(yáng)